ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನೂ ನಾ ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ..

ನಾ ಯಾರನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ..

ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಪಾತ್ರರೆಲ್ಲ ದೂರ ಬಹುದೂರ!

ಮತ್ತಷ್ಟು ಜನರ ಪ್ರೀತಿಸಿ

ನಾ ಬಾಣಲೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಗೆ ಹಾರಲೇ?

ಕೊಟ್ಟಂತೆ ಕೊಟ್ಟು, ಮತ್ತೆ ಕಿತ್ತು ಕೊಳ್ಳುವ

ಅವನ ಆಟಕ್ಕೆ ನಾ ಜೋಕರ್ ಆಗಬೇಕೇ?

ಅದೊಂದು ದಿನ ನಾ ಊಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ..

ಶೂನ್ಯ ತುಂಬಿದ ಮನೆಗೆ ಬೆಳಕು ತಂದ

ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಹೊರೆಸಿದ.. ಹೆದರಬೇಡ

ನಾನಿದ್ದೇನೆ ಅಂದ. ಅಮ್ಮನಂತೆ ಮಡಿಲಿಗೆ

ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಜಗತ್ತು ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಎಂದ

ಆಗ ನಮಗಿಂತ ಸುಖಿಗಳು ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿತು!

ಜಗತ್ತಿನ ಕಣ್ ಕುಕ್ಕುವಂತೆ ಊರು ಸುತ್ತಿದೆವು

ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಗುರ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆವು

ರಸ್ತೆ ಬದಿ ನಿಂತು, ಕನಸ ಹಂಚಿಕೊಂಡೆವು

ನೆನಪುಗಳ ಹೆಕ್ಕಿ ತೆಗೆದು, ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದೆವು

ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದು, ತೃಪ್ತಿಯಿಂದ ತೇಗಿದೆವು!

ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆಂದೆವು. ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಬೆಂದೆವು

ಯಾವುದೋ ಮುನಿಸು, ಯಾಕೋ ಕೋಪ

ಮಾತು ಇಲ್ಲವಾದಾಗ ಮೌನದಲ್ಲೂ ಮಾತು

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವಿನ ಸೇತುವೆ

ಯಾವ ಗಾಳಿ ಮಳೆಗೂ ಜಗ್ಗಲಿಲ್ಲ

ನಾ ಬೈದಾಗ ಆತ ಹೇಗೇಗೋ ನಗುತ್ತಿದ್ದ

ಆಗಾಗ ನೋವಾಗದಂತೆ ಕಾಲೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ

ಅವನಂತಾಗಲು ನನಗೆ ಆಗಾಗ ಆಸೆ

ಹೇಳಲಾಗದ ಅಸೂಯೆ ಬೆರೆತ ಹೆಮ್ಮೆ

ಈ ಅಮಾಯಕನಿಗೆ ಜಗತ್ತೆಲ್ಲಿ

ಮೋಸಮಾಡುವುದೋ ಎಂಬ ದಿಗಿಲು

ಬೆತ್ತಲಾಗಲು ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಪೈಪೋಟಿ

ಆದರೂ ಏನೂ ಹೇಳಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆ!

ನಾಲೆಯಿಂದ ನಾನು ಒಂಟಿ

ಯಾರ ಜೊತೆ ನಗಲಿ? ಯಾರೊಂದಿಗೆ

ಜಗಳ ಕಾಯಲಿ? ಅವನಿಗೆ ನನ್ನಂಥವರು

ಸಿಗಬಹುದು! ನನಗ್ಯಾರು ಸಿಗುತ್ತಾರೆ?

ಜಗದ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ನಾ ಮತ್ತೆ ಒಂಟಿ.

ಧೈರ್ಯ ಸಾಲದು ಮತ್ತೆ ಜಂಟಿಯಾಗಲು

ಜಗತ್ತಿನ ನಿಯಮವೇ ವಿಚಿತ್ರ

ಬೇಕು ಎಂದದ್ದು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಅವನಿಗೆಲ್ಲಿಯ

ಗೌರವ? ಭೂಮಿ ಗುಂಡಗಿದೆ

ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ.. ಸಿಕ್ಕಾಗ ಕೂತು

ಜಗತ್ತಿಗೆ ಗೋಲಿ ಹೊಡೆಯೋಣ..

ಹೋಗಿ ಬಾ ಗೆಳೆಯ... ಬದುಕು ಬಂಗಾರವಾಗಲಿ..